‘Dijk van een wijf’ gaat in de lente bloeien
De drie grassoorten en de 35 kruiden zijn ingezaaid. De immense aarden vrouwensculptuur ‘Dijk van een wijf’ achter de zeedijk bij Oosterbierum wacht op de lente. Dan zal het 65 meter lange en elf meter hoge kunstwerk in volle bloei staan. Het land art-project van kunstenares en ontwerper Nienke Brokke (58) uit Amsterdam werd mede gerealiseerd dankzij een subsidie van bijna een miljoen van het Waddenfonds.
Dijk van een Wijf ligt eindelijk op haar vaste stek.
Brokke: ,,Ja! Achter die strakke dijk staat nu als tegenstelling een welvend dijklichaam. Eind augustus begon de aanleg en begin november was het klaar. Daarna zijn er zaden van drie speciaal ontwikkelde grassoorten en 35 ecologische streekeigen kruidenplantjes ingezaaid. Dat gebeurde met ‘hydro seeding’. De zaden zitten daarbij in een papje, dat je op steile en verticale hellingen kunt spuiten. De blubber blijft kleven aan het anti-erosiedoek dat eerder is aangebracht. De wortels van de plantjes en grassen gaan elkaar versterken. Nodig omdat de vrouwenfiguur niet mag uitspoelen.’’
Hoe kwam je op het idee van deze enorme vrouwenfiguur?
Brokke: ,,Eind jaren negentig maakte ik voor een vitrine in De Nederlandsche Bank een liggend klassiek naakt. Een levensgroot model van potgrond. Maar dat vond ik nog steeds een maquette. En ineens zag ik haar ergens heel groot in een landschap liggen. Als een soort beschermvrouwe van het landschap en de landbouw.’’
Wat was de gedachte erachter?
Brokke: ,,Deze grote welvende dame zie ik als antwoord op het door de mens gemaakte, strakke agrarische land. Ze symboliseert dat we de grillige en onvoorspelbare natuur nodig hebben. Daar moeten we als mens in meebuigen. Ik zie haar ook als symbool van de relatie tussen mens, natuur en cultuur. De vraag naar efficiënt geproduceerd voedsel zal toenemen. De natuur kan ons daarbij helpen. Kijk bijvoorbeeld naar voedselbossen. Mijn hoop is dat daar meer onderzoek naar wordt gedaan. Het zou mooi zijn als Dijk van een Wijf de dialoog op gang brengt tussen wetenschappers en akkerbouwers.”
Waarom zat er zoveel tijd tussen je idee en de uitvoering?
Brokke: ,,Ja, het plan bleef vrij lang een slapend Doornroosje. Het is dan ook dankzij Joop Mulder (directeur van Oerol en Sense of Place, overleden in 2021 red.) en Sens of Place dat mijn idee werkelijkheid werd. Zonder hen was dit nooit gelukt. Daar kwam bij dat het eind jaren negentig technisch lastig was om zo’n reusachtige vrouwenfiguur te maken. Dat werd veel gemakkelijker met 3D. Nu kun je de bouwtekening inladen op de gps van een kraanmachinist. Ook had ik strenge eisen waar Dijk van een Wijf moest komen te liggen. Namelijk in een akkergebied. Dat kwam Joop ter ore en hij belde me zo’n jaar of tien geleden. Zo kwam ik in Friesland. Na Joops overlijden pakte Sens of Place door. Mijn sculptuur paste goed in hun kunst- en landschapsroute. Het werd Oosterbierum omdat de gemeente Waadhoeke heel enthousiast was. Zij wordt eigenaar van de sculptuur en betaalt het onderhoud. Dat maakte het verschil. Na jaren voorbereiding is het dan zover; in de lente gaat Dijk van een Wijf bloeien.’’